Ultradźwięki (naddźwięki) to fale dźwiękowe o częstotliwości 20 kHz – 1 GHz. Jest to częstotliwość zbyt wysoka by były one słyszalne dla ludzkiego ucha. Człowiek jest w stanie usłyszeć dźwięki o częstotliwości mieszczącej się w zakresie 16 – 20 000 Hz. Fale dźwiękowe o wyższej częstotliwości są jednak słyszalne dla niektórych zwierząt, jak np. nietoperz, delfin czy pies. W sonoterapii mają zastosowanie głównie fale dźwiękowe o częstotliwości 1 MHz i 3 MHz.
Pozytywne efekty jakie niesie za sobą wykorzystywanie ultradźwięków w terapii doceniają specjaliści fizykoterapii na całym świecie.
Ultradźwięki oddziałują na tkanki mechanicznie (m.in. poprzez mikromasaż), termicznie oraz fizykochemicznie. Zabiegi sonoterapii są szczególnie cenione za pozytywne efekty terapeutyczne w postaci działania przeciwbólowego oraz regeneracyjnego.
Działanie biologiczne ultradźwięków jest wypadkową działania cieplnego, mechanicznego i fizykochemicznego i obejmuje:
Ultradźwięki, ze względu działanie biologiczne w tkankach, są stosowane w celu:
Szczególnym rodzajem fali zastosowanej w urządzeniu są ultradźwięki o niskiej częstotliwości (ang. Low intensity pulsed ultrasound, LIPUS). W ogólności, ultradźwięki o niskiej intensywności emitowane są w formie pulsacyjnej o średniej gęstości mocy do 0,1W/cm2 (100mW/cm2), niskiej częstotliwości (najczęściej 1,5MHz), krótkich cyklach pracy (20%), częstotliwości powtarzania impulsów około 1kHz. Ultradźwięki o niskiej intensywności nie powodują efektów termicznych i niszczących, przyspieszają gojenie się otwartych ran, a także ścięgien, nerwów oraz kości. Ultradźwięki w trybie LIPUS są stosowane w celu:
Wskazaniami do zastosowania terapii ultradźwiękowej są następujące schorzenia i dolegliwości: